ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Κυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.


Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Είναι χιλιοειπωμένο ότι έχουμε σαν αποκούμπι το κυνήγι εμείς οι κυνηγοί. Μας ξεκουράζει το μυαλό, κουράζοντας το σώμα μας. Ημερεύει τον θυμό και χαλαρώνει τα νεύρα. Γυμνάζει την καρδιά κι ανοίγει τα πνευμόνια μας. Οξύνει την ακοή, την όραση και ακονίζει το μυαλό.

Χρησιμοποιώ την έκφραση «αποκούμπι», κρίνοντας εκ των ιδίων τα αλλότρια, καθώς όταν μετατρέπονται τα νεύρα μου σε κρόσσια και όταν το γυμνό μου κρανίο φωτίζει από την πίεση που μου προκαλούν τα καθημερινά, όλο και κάποιο απάγκιο με φιλοξενεί. 

Ανοίγει το βλέμμα μου και γαληνεύει το μυαλό μου απολαμβάνοντας την θέα από το καρτέρι του Δαμιανού στα βουνάκια, φτάνοντας μέχρι την Τζιά, την Κύθνο, την Σέριφο, την Σερφοπούλα. Κι αν είναι ανοιχτός ο καιρός, πάνω στο βραχοστεφανομένο καρτέρι στις Ράσες, κάνω τον σταυρό μου στον Άη Γιώργη τον Αμίτη στην Νάξο, βλέποντας την άσπρη κηλίδα να ξεχωρίζει στα βράχια. Μετά από τέτοια πτήση, τι άλλο μπορεί να σου γεμίσει το μυαλό εκτός από αυτό που βλέπεις και την άκρα ησυχία που ακούς!
   
Είδα έναν φίλο τις προάλλες ο οποίος δεν ήταν στις καλές του. Κατσούφης, με σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες. Προχωρούσε λες και τον πήγαιναν για κρεμάλα. Έκανα ένα βήμα και στήθηκα εμπρός του για να τον πειράξω.
«Τι έγινε με τα βαπόρια σου, όλα βγήκαν στην στεριά τελικά;» Τον ρώτησα γελώντας. «Όλα Νικόλα, δεν έμεινε ούτε ένα ν’ αρμενίζει». Απάντησε αφήνοντας να φανεί, ότι το καλαμπούρι που του έκανα δεν του άρεσε καθόλου!

Μετά από λίγες κουβέντες, οι οποίες επικεντρώθηκαν στα εργασιακά, οικονομικά και άλλα τέτοια ευχάριστα (!), έμαθα ότι τόσο αυτός, όσο και η γυναίκα του, έμειναν χωρίς δουλειά. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να τον κάνω να χαλαρώσει και να μην σκέφτεται άλλο αυτά που τον βασάνιζαν, του είπα το μικρό μου μυστικό.
«Πώς να πάω; Δεν έχω βγάλει άδεια φέτος, δεν μου έβγαιναν τα κουκιά. Και να είχα άδεια δηλαδή, μήπως θα χαράμιζα λεφτά για φυσέκια; Έχω άλλες ανάγκες τώρα Νικόλα!»

Τι μας κάνατε βρε αφιλότιμοι, έχετε καταλάβει; Μπορεί κανένας από σας να διανοηθεί, τι σημαίνει δεν έχω που να σταθώ; Αφήσατε χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα και χωρίς αύριο κόσμο και ντουνιά. Το χειρότερο όλων όμως, είναι που σε κάποιους από αυτούς, σπάσατε και τα δεκανίκια, τα αποκούμπια τους. Πίσσα και πούπουλα!  

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 14/12/2011.         

2 σχόλια:

zoyzoy είπε...

Αστα να πάνε!
Ξέρεις πόσες φορές σκέφτεται τη βενζίνα για ν'ανέβει στο βουνό?
Πότε πάλι την παίζει κορόνα γράμματα για κυνήγι ή για ψάρεμα και κερδίζει το πιο σίγουρο!

Που να μας λυπηθούν(ακούω το πανέμορφο τραγούδι του Κότσιρα!)
Πότε μωρέ θ'αδειάσετε πάνω τους καμιά καραμπίνα να ησυχάσουμε??

Υ/Γ.Γιατί δεν μας είπες ότι είσαι υποψήφιος στα Top Blogs να σ'ενισχύσουμε??

kaliakouda είπε...

Αμαν Ντροπηηηη!!!

Τα παιδια απο το TOP BLOGS συνεχεια μου στελνουν ενημερωσεις και δεν εχω προλαβει να μπω να δω!!!

Δεν το ηξερα βρε Ελενη...!

Συγνωμη και σ' ευχαριστω που μου το ειπες.

Ουτε εγω με ψηφισα...καλο!