ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Ηλεκτρονικοί κράχτες: οι μηχανές της συμφοράς, ή, αναγκαίο κακό;

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Το όνομα «κράχτης» και μόνο σε παραπέμπει σε κάτι τραχύ, ξηρό και απόμακρο. Μοιάζει από άλλο πλανήτη και φυσικά δεν υπάρχει καμιά αρμονική συνύπαρξη με αυτό της φύσης, του περιβάλλοντος και δη, του παραδοσιακού κυνηγίου.

Όταν πρωτοεμφανίστηκαν, κάποιοι θαμπώθηκαν με τα νούμερα των θηρεύσιμων που έμπαιναν μέσα στους ντορβάδες τους και, σε λίγο χρονικό διάστημα, έγινε το αγαπημένο - απαγορευμένο gadgetάκι της κυνηγετικής δραστηριότητας τους. Πλημμύριζαν τα αυτιά μας με ιστορίες που ήθελαν τους θηροφύλακες όμορων κρατών της Βαλκανικής να ξενυχτούν για 40€ με απώτερο σκοπό την φύλαξη του κράχτη, όχι γιατί απαγορεύονταν τουναντίον, για να μην τον πάρει άλλος και τον τοποθετήσει σε άλλο σημείο! Εκατόμβες θηραμάτων ακολουθούν το δόλιο κάλεσμά τους. Ξέρουμε, επίσης, ότι σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη η νομοθεσία επιτρέπει την θήρα με τρόπους, οι οποίοι στην χώρα μας διώκονται δια ροπάλου.

Οι αποθήκες των δασαρχείων γέμισαν από μηχανάκια, τα οποία έμελε να γίνουν η σύγχρονη λερναία ύδρα, αφού ένα ξεριζώνεται και δυο παίζουν στην ίδια θέση το επόμενο βράδυ. Ιδιωτικοί και κρατικοί φύλακες θήρας επιδόθηκαν σε ένα άνευ αποτελέσματος κυνήγι, το οποίο μοναδική απόρροια είχε τα γεμάτα ταμεία των παράνομων εισαγωγέων, κατασκευαστών και πωλητών τους, αφού το κόστος αγοράς και αντικατάστασης ενός κράχτη δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιον που έχει μπούσουλα τον γεμάτο σάκο, ή γι’ αυτόν που ξοδεύει πολλά περισσότερα στην εκτροφή κυνηγόσκυλων.

Είναι ελάχιστες οι φορές που οι θεματοφύλακες της φύσης, της άγριας ζωής και σαν φυσική επέκταση του κυνηγίου -τόσο αυτοί που πληρώνει το κράτος, όσο και αυτοί που πληρώνει άμεσα ο Έλληνας κυνηγός- είδαν τους κόπους τους να πιάνουν τόπο και να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ένας χρήστης. Αντί του πολυπόθητου αποτελέσματος της σύλληψης και πάταξης του φαινομένου, οι κράχτες, πέρα της ένοχης φωνής τους έσπειραν και την διχόνοια μεταξύ των θηροφυλάκων αφού τα περιστατικά με λογοτριβές μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών για το ποιος θα πιστωθεί με την επιτυχία της σύλληψη της μηχανής του διαβόλου είναι πάρα πολλά. Κερασάκι στην τούρτα του άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος ενός καθολικού συναγερμού, ήταν οι δυο παραγραφές των αδικημάτων από το κράτος!

Κάποιοι από τους θηροφύλακες μπόρεσαν, ευτυχώς, από νωρίς και είδαν την σωστή στάση που έπρεπε να κρατήσουν απέναντι στη νεόφερτη συνήθεια και αφού εντόπιζαν την συσκευή το βράδυ, έκαναν τον έλεγχο το πρωί τόσο για το ποιος θα πάει να τον κλείσει, ή να τον παραλάβει, όσο και για τον αριθμό των θηρεύσιμων όλων όσων είχαν κατά τύχη (;) βρεθεί στον κυνηγότοπο. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, αφού οι ενδιαφερόμενοι κάποιες φορές ήταν επιφανείς άτομα του κυνηγετικού και κυνοφιλικού στερεώματος. Τα θηρεύσιμα δε, ήταν αρκετές δεκάδες πάνω από τα επιτρεπόμενα!

Κάθε παραβάτης του νόμου, πριν παραβεί τα όρια έχει φροντίσει να βρει μια δικαιολογία τόσο για να ηρεμήσει ο ίδιος από τις Ερινύες που τον κυνηγούν, όσο και για να κάμψει τις σθεναρές αντιρρήσεις των επικριτών του. «Οι άλλοι Βαλκάνιοι, και όχι μόνο, είναι πιο ξύπνιοι από εμάς; Εκεί δεν υπάρχουν νόμοι; Εκτρέφω τόσα σκυλιά και πρέπει να τα εκπαιδεύσω» και πολλά άλλα τέτοια επιχειρήματα, δρούν ως συνειδησιοκάμπτες όλων αυτών που έχουν αντίθετη γνώμη.

Οι Κυκλάδες, όπως ολόκληρη η Ελλάδα, δεν μπόρεσαν να σταθούν εξαίρεση του φαινομένου και τα περάσματα των ορτυκιών και των τσιχλικότσιφων στιγματίζονται με τις φωνές των κραχτών που αντιλαλούν στα ρέματα. Στην αρχή οι επικριτές ήταν η πλειοψηφία και ήταν πολλά τα περιστατικά που οι ίδιοι οι κυνηγοί που σέβονταν τον εαυτό τους ξερίζωναν και έσπαγαν τα κασετόφωνα. Την επόμενη όμως στιγμή, αυτοί και τα σκυλιά τους ζούσαν την απόλυτη απομόνωση, αφού την άλλη μέρα σε μικρή απόσταση κάποιος έκανε το «κέφι» του κι αυτοί έμοιαζε να κυνηγούν σε σεληνιακό τοπίο!

Για άλλη μια φορά, το κακό, το στραβό και το παράνομο μπόρεσαν τεχνηέντως να περάσουν την δική τους άποψη κι οι κράχτες από μηχανές του διαβόλου, έγιναν αναγκαίο κακό και έφτασαν να χρησιμοποιούνται από άτομα τα οποία τους ξόρκιζαν με τον απήγανο. Ρώτησα γιατί δεν αφήνουν ένα βράδυ τα κασετόφωνα κλειστά και τα ορτύκια να αποφασίσουν μόνα τους σε πιο χωράφι θα κάτσουν να ξεκουραστούν. Η απάντηση ήταν ότι δεν θα υπάρχει ορτύκι ούτε για δείγμα το πρωί σε ολόκληρο το νησί, αφού οι γύρω κράχτες θα τα τραβήξουν αλλού. Οι μέθοδοι που ακολουθούνται πια ξεπερνούν κάθε φαντασία και τα κασετόφωνα κρεμιούνται σε μπαλόνια με ήλιον με αποτέλεσμα τόσο να ακούγονται από πολλά χιλιόμετρα μακριά, όσο και οι θηροφύλακες να μην τα εντοπίζουν και τα κατασχέτουν.

Φτάσαμε δε και στο σημείο να κατακρίνουμε τους κράχτες οι οποίοι παίζουν το τραγούδι τους για λίγους και να απενοχοποιούμε εν μέρη αυτούς των οποίων τους καρπούς γεύονται πολλοί. Αυτά είναι τα δυο άκρα μιας οξύμωρης κατάστασης, είναι τα αποτελέσματα της αναποτελεσματικότητας των ελεγκτικών μηχανισμών. Είναι μια από τις τόσες φορές που οδηγείται ένας ακέραιος άνθρωπος να απιστήσει έναντι των αρχών του γιατί νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ειδικά εδώ στις Κυκλάδες, όπου η αναζήτηση κυνηγότοπων είναι μια δύσκολη απόφαση η οποία κοστίζει αρκετά, βρίσκει εφαρμογή η ρήση που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα κι ο κράχτης από μια κολάσιμη συσκευή, γίνεται σύντροφος καλός. Ο οφθαλμός αντί του οφθαλμού και ο νούμερο ένα εκπαιδευτής κυνηγετικών σκύλων.

Μετά από όλα αυτά τα στραβά και τραγελαφικά γεγονότα, εύλογα δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα:
-Γιατί αφού όλοι γνωρίζουν από πού να προμηθευτούν έναν κράχτη, δεν μπορούν να μάθουν οι διωκτικές αρχές πιο μαγαζί να κλείσουν;
-Γιατί το πρόστιμο ενός ληγμένου δελτίου κατοχής κυνηγετικού όπλου, μέχρι πρότινος, να είναι 120€ και να μην είναι αρκετές χιλιάδες το πρόστιμο για την χρήση και την πώληση παράνομου υλικού;
-Γιατί η αγκαλιά της Ευρώπης να κρύβει διαφορετική στοργή για τα παιδιά της;
-Είδες πόσο και πού θα χρησίμευε ένας ευρωβουλευτής κυνηγός;
-Θέλουμε τελικά να πατάξουμε ουσιαστικά την λαθροθηρία;
-Μπορούμε να το κάνουμε, ή μήπως συντηρούνται πίσω από αυτή ένοχα συμφέροντα;

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 02/7/2014.

Δεν υπάρχουν σχόλια: