Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com
Ορμώμενος από τις ζυμώσεις τον αναβρασμό και τα έκτροπα των ημερών που ζούμε, μα και αυτών που θα ζήσουμε στο άμεσο μέλλον, σκέφτηκα να κάνω μια αναφορά στον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό ορισμένων θα πάει στο γήπεδο. Να πω για τον δυναμισμό μιας χούφτας μανιασμένων οραματιστών του ’21, αλλά κάποιοι θα κάνουν λόγο για την Οriginal.
Έσπασα το κεφάλι μου για να δω αν αξίζει να σπαταλήσω τον χρόνο σας, για κάτι τόσο μακρινό. Πόσοι αιώνες πίσω για μια, πάλαι ποτέ, ένδοξη δραστηριότητα που φθίνει. Μιλάει άραγε στην ψυχή σας το κυνήγι; Βρίσκεται κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας η ύπαρξη και η συνέχειά του; Ρωτώ εσάς, που κάθε χρόνο βιάζεστε να φύγετε από τις γενικές συνελεύσεις, χωρίς να ακούσετε προσεκτικά τον απολογισμό, τον προϋπολογισμό, τα πεπραγμένα, τα μελλούμενα. Βιάζεστε να πάτε για καφέ και κους κους. Ρωτώ εσάς, που δεν πατάτε καθόλου!
Θα σας μιλήσω λοιπόν σταράτα. Πέρασα, για λίγο κι εγώ, από την πρώτη γραμμή ενός Συλλόγου, προσπάθησα ν’ ακούσω τις αγωνίες των μελών του και να προσφέρω με γνώμονα το κοινό καλό. Το καλό της φύσης και κατ’ επέκταση της άγριας ζωής και του ίδιου του κυνηγίου. Δεν ξέρω αν έπραξα καλώς, αυτό θα το πουν άλλοι.
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η φαυλότητα κι ο ωχαδερφισμός των ταγών μας, αντικατοπτρίζει την δική μας φαυλότητα, τον δικό μας ωχαδερφισμό ή ενδιαφέρον για το κυνήγι. Το αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη κυνηγαράδες μου. Αρματωμένοι με την αγάπη μας για την δραστηριότητα που μας ταξιδεύει, πρέπει όλοι μας, τιμώντας τα όπλα που κρύβουμε στις ντουλάπες μας, να κάνουμε κι εμείς την επανάστασή μας. Να ταράξουμε τα νερά. Να αλλάξουμε τα παλιά με φρέσκα. Να κόψουμε την γάγγραινα, το σάπιο. Να ανεβάσουμε το κυνήγι στην κορυφή του περιβαλλοντικού στερεώματος. Να κόψουμε τον τσαμπουκά των τραμπούκων. Να αισθανθούμε πάλι υπερήφανοι.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΚΥΝΗΓΙ του Ελεύθερου Τύπου στις 2/3/11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου