Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com
Κάποιοι μπορεί να εξοργίζονται με το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα που έχουμε τραβήξει και τόσα άλλα που φαίνεται ότι θα τραβήξουμε, συνεχίζουν κάποιοι τρίτοι να ασχολούνται με μια δραστηριότητα, η οποία αφορά πλέον άτομα με γεμάτο στομάχι, γαληνεμένο βλέμμα και λυμένα τα μεγαλύτερα προβλήματά τους, όπως αυτό της επιβίωσης.
Αυτό όμως είναι και η απόδειξη, ότι το κυνήγι είναι τρόπος ζωής, είναι η ίδια η ζωή κι ο θάνατος μαζί! Για έναν κυνηγό εκ πεποιθήσεως, το κυνήγι δεν σταματάει ποτέ. Μέσα στα θηρεύσιμα βρίσκονται η δουλειά, τα παιδιά, η γυναίκα του, ακόμα και ένα αξέχαστο Σαββατόβραδο, που το περίμενε με αγωνία. Όλα αυτά με την καλή έννοια φυσικά, παραλληλίζοντας τον διακαή πόθο κάποιου για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος που έχει, μόνο αυτός, μέσα στο μυαλό του.
Τέτοιος είμαι κι εγώ, τέτοιος και χειρότερος. Θεωρώ ότι το κυνήγι είναι κομμάτι της ζήσης μου και ένα θέμα που ζητά, συχνά πυκνά, να αφιερώνω χρόνο και χρήμα γι΄αυτό, όπως για όλα τα άλλα που με κάνουν να ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη. Και επειδή είμαι και κομμάτι μερακλής, δεν μου αρέσει να κάνω μισά πράγματα. Όχι ότι είμαι αλάνθαστος, τουναντίον! Απλά προσπαθώ να μην λείπει τίποτα από τα παρελκόμενα, για να αισθανθώ μεγαλύτερη απόλαυση. Τα σέα και τα μέα που λέμε; Αυτά, θέλω να είναι όλα παρόντα.
Για να σε ξεμπερδέψω λίγο, να σου πω φίλε μου ότι δεν πάει το ούζο σκέτο χωρίς χταπόδι στα κάρβουνα. Σαν κι αυτό που έψηνε ο Νικόλας ο Μπούμπας στην παραλία της Σύρας. Όπως δεν πάει το τσιγάρο χωρίς βήχα. Θα μπορούσες να πας για κυνήγι χωρίς φυσίγγια; Όχι βέβαια! Το λοιπόν, πώς μπορείς να πας χωρίς άδεια θήρας μου λες;
Σημάδι των καιρών κι αυτό κι απόρροια τις κρίσης; Η δική σου κρίση που είναι λεβέντη μου; Ξέρω περνάς δύσκολα και τα κουκιά, όσο και να τα μετράς, δεν βγαίνουν. Τι έγιναν όμως οι νόμοι που μέχρι χθες πίστευες, καπνός; Ποιος θα φταίει όταν η τσιμπίδα του νόμου σε πιάσει από τον γιακά; Σίγουρα δεν είμαι αναμάρτητος, αλλά σε παρακαλώ μην μου λες ότι είμαι βλάκας που ακόμα μπορώ και φροντίζω να πληρώνω την άδεια θήρας μου. Ως εδώ!
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 28/12/2011.
2 σχόλια:
Κουμπάρε που τον θυμήθηκες τον Μπούμπα είχα κάνει κάτι σούρες :))
Δεν υπάρχει πια παρόμοιο χταπόδι σ'όλο το νησί!
Ολα τα καλά χάνονται με τον καιρό....
Α...δεν σου'πα ότι στη συλλογή μου προστέθηκε άλλη μια Βασίλισσα Χριστουγεννιάτικη στον καταψύκτη βεβαίως βεβαίως!
Μπουμπας-Ουζο-Χταποδι...Το τρυγωνο του διαβολου λεμε!
Ειναι αμετρητες οι φορες Κουμπαρα που εκανα τα μυαλα μου μπελτε μεσα εκει...Πανε αυτα!
Ο Γιωργης της εχει κατατροπωσει τις Βασιλισσες ετσι; Μπραβο, παντα τετοια!
Δημοσίευση σχολίου